Harut

Harut

Imię: Harut

Wiek: Młody wilk, który dopiero co osiągnął dojrzałość czyli 2 lata. W jego poprzedniej watasze wilk w tym wieku osiągał prawną dojrzałość.

Rodzina: Swoich biologicznych rodziców nie pamięta zbyt mocno. Pewnego dnia jego ojciec poszedł zapolować, długo nie wracał. Potem matka postanowiła go poszukać, niestety już nie wrócili. Opuścili oni watahę aby go wychować. Jedna wilczyca z tej właśnie watahy go zauważyła jak próbował wyjść z nory i od razu go rozpoznała. Spostrzegła, że jest on całkiem sam. Postanowiła go przypilnować do powrotu rodziców. Niestety godziny mijały, a oni się nie zjawiali, zrozumiała, że zginęli. Zabrała go do stada. Tam nie zostali mu przydzieleni żadni konkretni opiekunowie. Po prostu cała wataha się nim opiekowała.

Wygląd: Jest śnieżnobiały, na lewej, tylnej nodze ma bliznę od trzech pazurów, znak nadawany w rodzinnej watasze. Oczy zielone, beztrosko latające z kąta w kąt. Chodzi lekkim krokiem, szybko stawiając łapy. W biegu często lubi skręcać i wybierać najtrudniejszą drogę aby zmylić przeciwnika. Lewe ucho ciągle stojące, natomiast prawe nierzadko oklapuje* (nie wiem jak to nazwać*) w różnych sytuacjach. Potrafi dość dobrze pływać. Gdy czegoś się przestraszy może zwinąć się w kłębek.

Charakter: Może być zagubiony w nowym miejscu, ale jest olbrzymim lekkoduchem. Jest zabawny i lubi pożartować, skłonny do zabawy i pogawędki. Boi się silniejszych wilków, ale potrafi wykazać się odwagą. Nigdy nie zabije dla swojej radości, ale nie odmówi przegonienia stada jeleniów żeby je trochę postraszyć i potem pośmiać się z nich. Nie gardzi mięsem, ale o wiele bardziej woli zjeść rybkę lub... jagody. Dużo wilków za nimi nie przepada, ale on je uwielbia. Niestety tym przysmakiem nie można się najeść. Często macha ogonem, robi to odruchowo gdy jest zadowolony, ale często mu się to zdarza w zwykłych sytuacjach. W polowaniach zbiorowych czuje się odrobinę zakłopotany i boi się, ze zawali swoją rolę. Większych przyjaciół stara się dobierać rozważnie, ale zostać jego znajomym to żaden kłopot. Potrafi wysoko skakać, dlatego jeżeli jakieś drzewo ma nisko gałęzie wystarczającej grubości potrafi się na nie wspiąć.

Historia postaci: Wychował się starej watasze swoich rodziców, którzy niestety zginęli na polowaniu nie wiadomo jakim sposobem. Nie miał tam przydzielonych konkretnych opiekunów, wszyscy byli jego rodziną. Gdy osiągnął wiek 2 lat osiągnął prawną dojrzałość. Jako, że nie był synem pary alfa musiał opuścić stado. Wyruszył w podróż, przekroczył granicę terytorium swojej starej watahy.Nie wiedział co ma właściwie ze sobą zrobić więc szedł cały czas przed siebie. nie doznawał raczej gościnności ze strony innych zwierząt. Niejednokrotnie musiał moknąć w burzową noc. Szukał nadal miejsca dla siebie. W swej wędrówce nauczył się polować w trudnym terenie, szybko uciekać w razie zagrożenia i wyczuwać zapachy oddalone nawet na kilka kilometrów. Przez swoją podróż nie spotkał nawet jednego wilka, aż w końcu dotarł na te tereny...