Jo

Jo

1. Imię: Jo
2. Wiek: 5 miesięcy
3. Rodzina: Nieznana
4. Wygląd: Jo jest bardzo drobniutka. Jej sierść jest cała szara, w niektórych miejscach biała. Ogon ma bardziej kudłaty niż u wiewiórki. Oczy takie jak sierść [szare], a uszy duże i spiczaste.
Wyglądem przypomina trochę psa, a trochę wilka - często ludzie, którzy ja zauważają, nie wiedzą czy jest to domowe zwierzątko, czy może dziki mieszkaniec lasu. Jo sama nie wie, czy, gdy dorośnie, stanie się większa. Sama tez nie wie, co jest lepsze - jako maleńka istotka, wszędzie się wślizgnie niezauważona, ale jako duży wilk będzie szybsza.
Co jeszcze można powiedzieć o niej z zewnątrz? Może na koniec warto dodać, że na prawej części głowy ma tajemniczy znak w kształcie odcisku łapy. Najprawdopodobniej, zrobili jej to jej pierworodni rodzice - może żeby ją rozpoznać, po tak długim czasie.
Całe ciało ma zwinne i szybkie, jak na wymagania dla tak młodego wilczątka. Dzięki temu, że jest taka maleńka - łatwo umyka przed wieloma niebezpieczeństwami.
Trzeba jeszcze wspomnieć o pazurach. Są one idealnie stworzone do wspinaczek po drzewach, skałach itp., dlatego nie ma problemu, kiedy podróżuje z dorosłymi wilkami po nierównych terenach. Jo pazury ma jak u kota - co ułatwia jej ogólne poruszanie się, gdyż często na drodze napotyka ogromny, o kilkadziesiąt razy większy od niej pień. Dorosły wilk bez trudu by przez przewalone drzewo przeskoczył, a Jo, może się po prostu sprytnie wspiąć. Jej pazury nie są wilcze, tylko kocie, tak jak ogólna zwinność Jo.
5. Charakter: sympatyczna, przyjacielska, uparta, czasami zachowuje się naprawdę jak dorosły wilk, nie lubi, kiedy ktoś bierze ją za chłopca. Wolność to dla niej wszystko, ale wśród miłego dla niej stada czuje się jeszcze lepiej. Często jest nieufna wobec innych i potrafi dopiąć swego - za wszelką cenę. Naprawdę.... W czasach, gdy opiekowała się nią przybrana matka, nauczyła się aby nigdy się nie poddawać i zachować spokój w ciężkich sytuacjach.
Jo uwielbia wspinać się na drzewa i łowić ryby w rzekach [prawie nigdy ich nie zjada, tylko kiedy doskwiera jej okropnie, kilkudniowy głód]. Cudowne również jest dla niej przebywanie wśród wody, najlepiej stawu z wodospadem. Tam czuje się tak odprężająco, kojąco.
Często też ściga się z ptakami i bawi z królikami - których wcale nie przeraża. Wręcz przeciwnie - wzbudza w ich sercach zaufanie. Może to dlatego, że jest [w wielkości] taka jak one. Ale potrafi wzbudzić w innych mieszkańcach lasu również trwogę i strach. Najczęściej w tych mniejszych, bo dziki czy lisy uważają Jo za.. no, właściwie nic. I taka właśnie jest...
6. Historia postaci: Pewna wilczyca znalazła Jo na małej polanie, i zaopiekowała się nią jak własnym dzieckiem. Trzeba wspomnieć, że sama miała wtedy swoje maluchy do wykarmienia, dlatego kolejne kilka cudzych wilczątek sprawiało jej nie lada trud. Pewnej burzliwej nocy, kiedy Jo miała 3 miesiące, rodzinę zaatakowało stado okrutnych wilków. Nie miał ich kto obronić, gdyż ojciec wesołej gromadki wyruszył na polowanie kilka dni przed atakiem. Wyczerpana matka została zabita wraz z 6 dzieci. Jo oraz dwa inne wilczątka zdążyły ukryć się w małej, lisiej dziurze, do której ,,bestie" nie miały dostępu. Następnego ranka, każde z nich poszło w inną stronę.
Jo nie ma dobrych wspomnień związanych z jego przybranym rodzeństwem - nikt jej tam nie lubił, a nawet, zaczęto ją przezywać Przybłędą, chociaż wcale nie była jedynym w tamtej gromadzie, opuszczonym dzieckiem.
Podróżując po lesie, górach i pagórkach przez dwa miesiące, natknęła się na jedną z watah....
Jo dąży do tego, aby w całości poznać swoją prawdziwą historię i prawdziwą rodzinę, nie tą zastępczą. Chce odnaleźć ojca i matkę i być może swoje rodzeństwo. To jej największy cel w życiu.