Nivera

Nivera

1. Imię: Nivera

2. Wiek: 6 lat

3. Rodzina: Matka Elena, po urodzeniu Nivery zmarła, nie wydając więcej szczeniąt z tego miotu na świat. Miała problemy zdrowotne, stąd zgon przy porodzie. Niverą zajęły się inne samice z watahy, ale po pewnym czasie musiała ją opuścić. Ojciec jest nieznany, matka nie zdążyła uraczyć ją tą informacją..

4. Wygląd: Wilczyca pomimo iż jest alfą nie jest jakoś pokaźnie umięśniona, wygląda wręcz niewinnie, gdyż zachowała typowe dla samicy, powabne kształty. Jej ciało pokryte jest sierścią w kruczoczarnym kolorze, jedynie łapki, brzuszek i końcówka puszystego ogona kontrastują z resztą - są zwyczajnie w świecie śnieżnobiałe. Na pyszczek opada jej czarna grzywka, którą wilczyca non-stop musi odgarniać aby cokolwiek widzieć swoimi wciąż nieobecnymi oczami, zazwyczaj skupionymi gdzieś w otchłani nieba. Jej wzrok tak często ucieka w dal, jakby bała się rzeczywistości. Świata, który ją otacza, że ją dopadnie i zgniecie, po czym wyssie z niej resztki pozytywnych uczuć.
Sprawia wrażenie zimnej i nieczułej, praktycznie nigdy się nie uśmiecha a wyraz jej pyska od razu rzuca na myśl słowo obojętność. Prawie zawsze poruszająca się dumnym krokiem z wysoko uniesioną głową.
Oprócz owej obojętności emanuje od niej smutek, nie wiadomo skąd, nie wiadomo dlaczego, w każdym bądź razie uderza, prosto w serce, powodując dziwne uczucie. Tak czy siak swoim wyglądem budzi respekt innych wilków.

5. Charakter: Nivera należy do tych niewielu, inteligentnych wilków przykuwających większą uwagę do wnętrza przy czym odstawiając wygląd zewnętrzny na drugi plan. Ma w sobie coś z psychopaty - wyobraź sobie – jeśli potrafisz – że nie posiadasz sumienia, żadnego, w ogóle, żadnego poczucia winy czy żalu niezależnie od tego, co robisz, żadnego ograniczającego uczucia troski o dobre samopoczucie osób obcych, przyjaciół czy nawet członków rodziny. Wyobraź sobie: żadnej walki ze wstydem, nigdy w całym życiu, niezależnie od tego, jak egoistycznie, opieszale, krzywdząco czy niemoralnie postępowałeś. Wprawdzie w wilczycy nie występuje to aż w tak skrajnej formie, to jednak. Potrafi w jednej chwili wyłączyć swoje uczucia dla dobra sprawy - prawdopodobnie wiąże się to z faktem, że Nivera jest shinigami.
Uwielbia obserwować inne wilki. Uwielbia analizować wilcze poczynania i zagłębiać się w ich psychikę, poznawać ich słabości.
W oczach większości spokojna i zimna, co jest po części prawdą. Alfa nikogo, kogo nie darzy zaufaniem nie obdarzy możliwością oglądania jej prawdziwej, a tych, którym ufa, jest bardzo, bardzo mało.. w rzeczywistości jest bardzo wrażliwa, sentymentalna, czego po niej nie widać. Niektóre z blizn przeszłości na zawsze będą mieszkać w jej sercu, nie dając chociaż chwili wytchnienia. Lubi ciszę i spokój, co najczęściej znajduje w samotności, w którą zwyczajnie ucieka.
Wilk respektowany przez inne wilki. Zajmuje wysoką pozycje w stadzie i nie bez powodu sobie na nią zasłużyła, jest odpowiedzialna i świadoma swoich celów. W obliczu swojej watahy bardzo solidarna i pomocna, można by nawet rzucić słowem ciepła, dla swoich wilków jest w stanie zrobić wszystko.
Przesycona nieco nutą ekscentryzmu. Zakochana po uszy w księżycu, mogłaby siedzieć i gapić się w niego długimi godzinami..
Wilczy anioł zakopany w skorupie lęku przez pokazaniem prawdziwej siebie, wieczna gra w chowanego - nie przegra, nie może. Zawzięta walka, do ostatniego tchnienia, walka z własnymi emocjami, uczuciami, pragnieniami..

6. Historia postaci: Wilczyca ta nie przyszłaby na świat gdyby nie matka Elena. Niedoświadczona i zagubiona wilczyca niezajmująca żadnych konkretnych pozycji w swoim stadzie często udawała się w dalekie, samotne podróże. Szukała szczęścia? A może po prostu uciekała od szarej rzeczywistości? Tego nie wie nikt, gdyż matka Nivery była niezwykle cicha i zamknięta w sobie. Nieco odrzucona przez watahę, nie przepadali za nią bo nie potrafiła się dostosować. Gdy pewnego dnia wróciła z podróży ciężarna w całej watasze zapanowało spore zniesmaczenie, została wygnana gdyż zhańbiła swoje stado. Obciążona wadami genetycznymi nie podołała i poród nie przebiegł tak, jak powinien. Na szczęście Elena miała jedną przyjaźniącą się z nią wilczyce, która udała się za nią, aby sprawdzić, jak sobie radzi. Jedyne co napotkała to martwą waderę a obok skulone i zmarznięte młode, które natychmiast przyniosła do watahy. Ukryła fakt, że było to szczenię wygnanej. Samice z watahy wychowały Niverę na silną i mądrą wilczyce. Uciekła z watahy gdy wilczyca która ją uratowała tuż przed swoją śmiercią opowiedziała jej o tej historii. Wadera uznała za hańbę być w grupie, z której jej matka została wygnana. Udała się w samotną wędrówkę w poszukiwaniu swojego miejsca, aż trafiła tu.

Jedyną zagadką do dziś jest jednak,
po kim stała się shinigami i odziedziczyła swoje moce.

7. Cieczka: 6-10 dzień każdego miesiąca.