Skała pod wodospadem.

Azura

Ujście wodospadu, piękny widok! Gdy staniesz bliżej ochlapią cie kropelki wody, przyjemny chłodek na gorące dni! Można pływać pod wodospadem. Jednym słowem bardzo urokliwe miejsce, świetne dla zakochanych.

Camomile

Camomile przybyła pod wodospad wycieńczona. Przez dwa dni bez przerwy wędrowała - obserwowała okolicę, poznawała zakątki. Czasem mignął jej w oddali jakiś wilk, jednak szybko zmieniała kurs - nie miała ochoty na nowe znajomości.
Wilczyca zbliżyła się do krawędzi skały, po czym dała nura do wody. Woda była zimna, ale nie przeszkadzało jej to - cała lepiła się od gałązek, błota czy krwi jej ofiar, a dorastającej wilczycy nie wypadało prezentować się jak fleja.
Po chwili pływania Cam wdrapała się z powrotem na ląd, położyła się i obserwowała księżyc.

Fushigi

Fushigi wracał właśnie z lasu, kiedy to usłyszał szum wody. Pierwsze co przyszło mu na myśl; wodospad. Samiec uwielbiał wodospady! Ruszył truchtem w stronę dźwięku. Już z pewnej odległości zauważył śnieżnobiałą wilczycę. Uśmiechnął się nieco. Wydawała się sympatyczna. Podbiegł bliżej i przysiadł nieopodal, aby nie naruszać dopuszczalnego dystansu.
- Dobry wieczór - rozpoczął lekko się kłaniając. Widać było, że samica ta jest nieco od niego młodsza.
- Piękny wodospad.. - zaczął nieśmiele, a jego pyszczek wyraźnie wyrażał niepewność. Nie znał on napotkanej wadery, a nie chciał się naprzykrzać.

Deina

Deina przechadzała się po polanach, kiedy nagle jej uszy ustawiły się równo. Co usłyszała? Usłyszała pięknie szumiący wodospad, była to wprost najpiękniejsza muzyka dla jej uszu. Natychmiast pognała nad wodospad i spojrzała na wilka ze swojej watahy i śnieżno-białą waderę. Uśmiechnęła się kącikiem ust.
- Dobry wieczór - odparła na przywitanie. Skinęła głową i wyciągała łapę do przodu jakby chciała dotknąć owego wodospadu.

Fushigi

Zastrzygł uchem. Ktoś nadchodził. Odwrócił zaciekawiony wzrok - była to jego alfa, Deina. Ukłonił się.
- Anata to mizu - odparł ciepłym, melodyjnym głosem, a kąciki jego pyszczka wyfrunęły ku niebu. Podszedł nieco bliżej i przysiadł między wilczycami.
- Ciebie również zwabił dźwięk wodospadu? - zapytał odrzucając do tyłu grzywę. Jego ślepia błysnęły. Czmychnął po ziemi ogonem i okrył się nim. Dzisiejszy wieczór był tak spokojny..

Deina

- Tak, ta muzyka płynąca z wody - odparła wzdychając.
Rozejrzała się po obecnych i przeniosła wzrok na dużego wilka, miał burzę włosów na głowie i mocno zarysowany pysk.

Fushigi

On również przyjrzał się uważnie waderze, pomimo iż była jego alfą dopiero któryś raz ją widział, przez co nie zdołał dokładnie jej ocenić. Wilczyca była naprawdę ładna.
Fushigi położył się, a następnie wyciągnął łapki przed siebie. Umiejscowił na nich swój niewinny pyszczek i przyglądał się wodospadowi. Uwielbiał wodę.
- Co tam u Ciebie, Deina? Dobrze mówię? - powiedział po chwili. Nie był pewien czy tak ma na imię, obiło mu się tylko o uszy. Alfa go raczej znała - w końcu przyjmowała go do watahy.

Deina

- Tak, Deina. - odparła. - U mnie? Nic, jak zwykle: Praca. A u ciebie Fushigi? -
Wadera przycupnęła sobie na skale. Jej wzrok przeniósł się na bryzę lecącą wprost na nią. Nie było to zbyt przyjemne, ale jednak zwyczaj jej watahy mówił że to jest bóstwo, którego w żaden sposób odpychać nie można.

Fushigi

Wstał, bo zaczęło mu być zimno w brzuszek. Od podłoża nadal ciągnął chłód, chociaż na dworze szło poczuć na dobre początki wiosny.
- Nieźle - zaczął i uśmiechnął się - Nareszcie mam Watahę, powoli poznaje tereny i jest w sumie, w miarę spokojnie. Tego mi było trzeba - powiedział po czym merdnął ogonkiem. Był naprawdę zadowolony z potoku ostatnich sytuacji.
Wiatr przeczesywał jego futro. Był taki świeży, zimny.
- Aż chce się popływać - mruknął lustrując wodę. Niestety - była dość zimna, a Fushi pomimo wszystko był ciepłolubny.

Deina

Deina mocno westchnęła. Wadera była odrobinę smutna, z powodu tego co się wydarzyło nie cały miesiąc temu. Jej oczy, wydawały się jakby straciły swój blask. Nie wiedziała co powiedzieć, cały czas rozmyślała o sobie, swojej przeszłości i wodzie, której obecnie jest Alfą. Odwróciła głowę, przyglądając się sarnie odpoczywającej nieopodal.
- A teraz... zabawimy się - szepnęła.
Deina pognała do sarny a następnie skoczyła na nią i wbiła swe ostre kły w tętnice. Po skale potoczyła się stróżka krwi. Deina chciała poczęstować swego towarzysza mięsem. A więc zaciągnęła sarnę do niego i wskazała łapą aby się poczęstował.