Romantyczny ogród.

Aisha

"Całkiem możliwe, choć raczej nie zgodzę się. Wilki samotne nie mogą liczyć na pomoc innych wilków. Chyba, że trafiłby się dobry, który widząc nawet nieznajomego w potrzebie, zawsze pomoże". Aisha rozmyślała nad tym, równym tempem biegnąc obok Shigeru. Zastanawiała się również dokąd biegną. Aisha w ogóle dużo myślała.

Inre

Wilk dał się ponieść łapom. Co chwila zerkał czy Aisha idzie za min. Dopiero po chwili, ku swemu zaskoczeniu, zorientował się gdzie są. Był całkowicie pogrążony w otchłaniach swego umysłu. Zatrzymał się i usiadł rozglądając się w około. Czekał na reakcję wilczycy.

Aisha

Wadera wleciała na ową polankę tuż za wilkiem. Aisha rozglądnęła się wokoło, jej uwagę przykuło jedno z drzew.
- Pięknie tu.. - szepnęła do Inre.
Aisha westchnęła głośno gdy poczuła ból w klatce piersiowej. "Ałć" - podsumowała.

Inre

-Wszystko ok? - spytał gdy zobaczył delikatny grymas bólu na pyszczku Aishy. Przysunął się bliżej niej. Zabrakło mu słów. Patrzył tylko na bezkres bieli przed sobą. Co czuł? Nikt nie wie i najprawdopodobniej on sam też tego nie wiedział.

Aisha

Wadera szybko otrząsnęła się.
- Niby tak.. - powiedziała. - Nie ma czym się przejmować. - stwierdziła z uśmieszkiem. W jej głowie pętliło się wiele myśli. Jednak kruczoczarna wadera kroczyła delikatnie między jakimiś śnieżnymi zaspami, a wystającymi źdźbłami.
- Idziesz? - powiedziała ciepło.

Inre

-Idę- powiedział lekko nieprzytomnym głosem. Widmo przeszłości znów go nawiedziło. Przypominał teraz dętkę z której ktoś skutecznie wypompowywał powietrze. Podniósł swój biały zadek i poszedł za wilczycą. Powłóczył odrobinę nogami zupełnie nie mogąc skupić się na tym co robi. Potknął się o kępkę trawy i o mały włos nie zarył pyskiem w śnieg. To pozwoliło mu się odpędzić, przynajmniej na chwilę, od dręczących go myśli.

Aisha

Wadera zwalniając kroku, zamierzała zaczekać na Inre.
- Co jest? - zauważyła roztargnienie wilka. - Nie przejmuj się. - rzuciła.
Aisha zatrzymała się i spojrzała na wilka. Chwilę później jej wzrok przykuła szara linia horyzontu. Wydawało jej się, że to te same psy. Że to ludzie. Otrząsnęła się, lecz słyszała ciche, psie pomruki. Przestraszyła się.
- Słyszysz to? - zwróciła się ku niemu - Spójrz.

Inre

Biały wilk podniósł leniwie wzrok. Nie narzekał na złe działanie wzroku jednak tym razem nic nie zobaczył. Wytężył swój nie najgorszy słuch ale usłyszał tylko delikatny wiatr. Przeniósł spojrzenie na Aishę. Pomyślał, że schronienie przyda im się wcześniej niż planował.

Aisha

Wadera przeniosła wzrok na wilka. Spojrzała na niego ze zdziwieniem.
- Naprawdę nic nie widzisz? - spytała. - Zobacz, czy nie idą. - uśmiechnęła się lekko.
Aisha otuliła się ogonem i położyła łeb na łapach. Przymknęła oczy nasłuchując uważnie otoczenie. Dźwięki wydały jej się prawdziwe, lecz mogłyby być to jedynie wymysł jej wyobraźni. Przez chwilę przez jej głowę przeszła myśl, że miło byłoby się wyładować na psach. Westchnęła.

Inre

-Nic, tylko bezkres bieli- oświadczył spokojnie. Spojrzał na wilczycę, a potem rozejrzał się w poszukiwaniu potencjalnej kolacji. Westchną ciężko. Wyglądał teraz dużo starzej niż wskazywał na to jego wiek. Czuł się piekielnie zmęczony. Siadł. Oczy zaszły mu mgłą. Myślał...