Moczary.

Mina

Mina spojrzała na nią złocistymi oczami.
-Witaj. Jestem Mina, z Watahy Ognia.- przedstawiła się ciepłym ale spokonnym głosem. Nie tryskała energią. Miała kilka spraw, które nie były skończone. Musiała przemyśleć wszystko. Jednak wolała towarzystwo innego wilka. Lubiła czasem być sama ale tak naprawdę w samotności cierpiała. Za bardzo cierpiała toteż ucieszyła się widząc Neverę. Jednak wiedziała, że musi uważać.

Nevera

Jestem z watahy wody- powiedziała cichutko.

Spotkałam tu innego wilka nie przectawił mi się ale trochę się go bałam.- powiedziała. Nevera była dość ostrożna ponieważ po tamtym spotkaniu nie jest zbyt ufna.

Mina

-Uxta już nie ma co robić tylko straszyć.- warknęła Mina niezadowolona. Nie przepadała za tym wilkiem. Budził w niej coś dziwnego. Może nie aż taki niepokój, ale na pewno niepewność. I skłaniał do myślenia. Nie lubiła tego uczucia.
-- Tu jest tak nieprzyjemnie. Chodź, przejdziemy się- Mina uśmiechnęła się ciepło do wadery. Była chyba młoda i przestraszona więc Mina starała się być jak najcieplejsza.

Czika

Czika szła pomału gdy nagle jej wyostrzony nos wyczuł kogoś. A nawet dwóch ktosiów. Dawno z nikim nie rozmawiała i czuła się trochę samotna. Radośnie podbiegła w tamtą stronę. - Cześć.- powieszała nie pewnie. - Jestem Czika, wataha Nocy. - Dodała siadając ostrożnie. Postawiła swoje nad wyraz długie uszy i czekała na odpowiedz.

Nevera

Hej jestem Nevera , wataha wody - powiedziała cichutko . Może chcesz się ze mną i z Miną przejść, bo miałyśmy taki zamiar. - Nevera powiedziała już trochę głośniej. Maluch lekko pomerdał swoim malutkim ogonkiem i próbował się wtulić w futerko Cziki.

Czika

Czika uśmiechnęła się. - Bardzo chętnie. - Wyczuła że wadera przemawiająca do niej jest jeszcze szczeniakiem. Zamerdała ogonem i wstała. Przeciągnęła długie, patykowate nogi. Czekała, aż wilczyce ja mina wy iść ich tempem.

Nevera

Nevera wtuliła się w futro Cziki.

Lubię Cię - Nevera powiedziała bardzo cichutko. Myślała tylko o wspaniałej kochającej rodzinie. Czika... - Maluszek coś powiedział ale nie miał zamiaru dokańczać.

Czika

Wadera zrobiła zaskoczoną minę. Dawno nikt jej nie przytulał, i jakoś dziwnie się z tym czuła. Białe oczy opadły w miejsce gdzie powinna być Nevera. Czika chciała ja o coś prosić ale w końcu się rozmyśliła.

Nevera

Jesteś bardzo ciepła - Powiedzieła Nevera z zaskoczeniem. Pierwszy raz sięprzytulała i nie wiedziała że ktoś może być tak ciepły. Uważała że to coś nadzwyczajnego. Gdy się przytulała ujrzała zająca i pobiegła za nim. Nagle ponknęła się o kamień i złamała swoją przednią, lewą łapkę. Nevera zaczęła piszcześ. Z jej oczy leciały łzy.

Czika

Czika odwróciła łeb w tamtą stronę. - Nic ci nie jest?- Zapytała nie pewnie. Przymknęła powieki. Jednak się nie ruszyła. I tak by nie pomogła małej waderze. Była taka bezradna, nie lubiła tego uczucia. Był takie straszne.