Moczary.

Hidoi

Słyszał jakieś rozmawianie wilków. Przemierzając kraine pośpiesznym krokiem, spostrzegł gromadkę wilków. Noc była jeszcze młoda, a o tak wczesnej godzinie zostało prowadzone jakieś zbiorowisko. Słysząc głosy domyślił się że coś się dzieje. Ruszył przed siebie. Podszedł pod zarośle. Coś się działo. Powoli wyszedł z krzaków. Przyjrzał się całej sprawie. Katasrof! Widząc szczenie za ziemi. Jego zielone oczyska zabłyszczały. Rubinowe Oczy. Jego Rubinowe Oczy zabłyszczaływ ciemnościach moczar. Cichy mrauk wydobył się z jego gardziel. Nie wiedział co się działo, dlatego zwrócił się do starszej od szczenięcia wadery.

Co się dzieje?

Ciekawe dlaczego mała płakała. Było to dla Hida nie zrozumiałe. Starał się jak nawcześniej wychwycić całą sytuację. Ciężko. Jego ślepia ponownie zabłyszczały, niczym kryształki. Widząc jak wilki próbują podnieść miałą, wiedział że takowe prześęwzięcie nie będzie miało sensu sam na sam. Podszedł pośpiesznym krokiem bliżej tych istot, i począł pomagać wstać małej. Nie interesowało go nic, prócz rannego. Ważne byłoby żeby jakoś uszła z życiem, a z tego co widział to tylko prawdopodobnie złamanie, bo jak nie więcej. Westchnął i począł myśleć.

Spróbujesz stanąć na czterech łapkach?

Miała całe życie przeed sobą, a uznać można że w tamtym momencie normalne funkcjonowanie mogło umknąć jej od tak. Ewidentnie złamanie. Racja. Wyciągnął doń łeb nieco blizej do uszkodzonego miejsca. Przyjżał się. Dalej próbował pomóc małej wstać.

\\\\Sorra. Brak weny\\\\

Czika

Czika przekręciła łeb by lepiej słyszeć. Już dawno poddała się z wyobrażaniem sobie otaczającego ja świata. Lekko się skrzywiła. Miała nadzieję, że nikt tego nie zauważy.
- Nic jej nie będzie?- zapytała ponuro przybyłego medyka.

Mina

Mina się nie odzywała. Stała tylko i patrzyła. Trochę zirytował ją nowoprzybyły wilk ale przemilczała.
- To zwykłe złamanie. Nie przesadzajcie bo jej tę łapę urwiecie - warknęła wyraźnie zdenerwowana. Następnie odeszła kawałek aby nie słyszeć komenatrza. Zamknęła oczy i cicho zawyła. Jej serce krwawiło. Tęskniła za ukochanym a w środku łomotał się po jej wilczej duszy przeraźliwy krzyk emocji. Wiedziała, że nie może go z sieboe wydobyć. Nie miała na to siły. Po prostu opadła na ziemię ciężko dysząc. Zabrakło jej tchu a wszystkie wydarzenia sprawiły, że czuła się winna. Tak jak kiedyś. Stawała się tą samą bezradną wilczycą... A może tą samą bezwzględną bestią.

Entari

Entari spacerowała po moczarach jak zwykle dumna i spokojna. Z daleka usłyszała wilki. Uśmiechnęła się w duchu i ruszyła w tamtą stronę. Cicho usiadła obok znanej już sobie Miny. Spojrzała na nią, a potem jej wzrok opadł na resztę wilków.

NemuS

Gdy Nemu doszła na moczary przez głowę przeszła jej myśl.
-Eh, chyba dzisiaj nie trafię na żadnego wilka...-westchnęła.
Po chwili usłyszała wilki. Postanowiła tam pójść. Zauważyła jakąś grupę wilków i małe szczenie.
-Cześć, jestem Nemu a wy ??-cichutko powiedziała.Po chwili dodała -Co się stało temu szczeniakowi ?- niepewnym głosem zapytała.

Nevera

Jestem Nevera - powiedziała z lekkim płaczem. Była bardzo przerażona tym co się stało.

NemuS

Nemu uśmiechnęła się do szczeniaka i powiedziała.
-A więc Nevera, co ci się stało ??

Entari

Wilczyca popatrzyła na szczeniaka z lekkim wyrzutem, potem jednak lodowate spojrzenie spoczęło na nowo przybyłej waderze. Nie odezwała się, jak to miała w zwyczaju. Kąciki jej warg drgnęły w szyderczym uśmiechu, lecz zaraz opadły, powracając do zwykłej pozycji.

Nevera

Złamałam łapkę - powiedziała trącąc złamaną łapę nosem. Nagle znów zaczęła bardzo ją poleć łapka. Leciał jej łzy. Próbowała się powstrzymać ale zaczęła piszczeć.

NemuS

Nemu zesmutniała w oczach podeszła do małej objęła ją lekko aby nie uszkodzić łapki powiedziała.
-Nie płacz, wiem że boli ale wszystko będzie dobrze.- wadera uśmiechnęła się i zapytała inne wilki- Ja się na tym nie znam ale czy nie lepiej by było ja zanieść do jej jaskini ?